Na ołtarzu św. Józefa w OLM kościele mamy piękny plakat przypominający tegoroczną ‘Wiązankę’ od naszego Przełożonego Generalnego: Dobrzy chrześcijanie i uczciwi obywatele! Będzie on pozostawał na ołtarzu przez cały rok, a przy nim każdego miesiąca postaramy się zamiescić zdjęcia niektórych wybitnych osób, które mogą służyć za wzór tego, co znaczy być dobrym chrześcijaninem i uczciwym obywatelem. W tym miesiącu skupiamy się na dwóch „nowojorczykach”: Dorothy Day i Pierre Toussaint.

Pierre Toussaint (1766–1853) urodził się jako niewolnik na Haiti i zmarł jako wolny człowiek w Nowym Jorku. Wielu uważa go za „ojca organizacji katolickich” w Nowym Jorku! Pracował jako fryzjer; żonaty mężczyzna całkowicie oddany swojej wierze i swojej rodzinie. Stale zbierał fundusze, aby pomóc biednym i najbardziej marginalizowanym w tym czasie w Nowym Jorku. Rozpoczął pierwszą w mieście szkołę dla czarnych dzieci; zebrał fundusze na pierwszy katolicki sierociniec; opiekował się chorymi podczas epidemii żółtej gorączki w Nowym Jorku; zebrał fundusze na budowę „Old St. Patrick Cathedral” - pierwszej nowojorskiej katedry; pomógł w zalozeniu Sióstr Oblatek Opatrzności - wspólnoty religijnej czarnych zakonnic. Był zakochany w swojej wierze katolickiej, dumny ze swojej kultury i całkowicie zaangażowany w służenie innym. Żył w wierze, kochał Stany Zjednoczone i poświęcił się służeniu innym! Był naprawdę dobrym chrześcijaninem i uczciwym obywatelem! Pierre Toussaint jest pochowany w katedrze Świętego Patryka, jedyna świecka osoba, która otrzymała ten zaszczyt!

Drugie zdjęcie przedstawia kobietę, której chyba nie trzeba przedstawiać: Dorothy Day (1897 - 1980). Urodziła się na Brooklynie. Jej rodzina przeniosła się następnie do San Francisco i ponownie do Chicago. Uczęszczała na University of Illinois i podjeła radykal- na dzialalnosc w imieniu pracowników i biednych. W 1916 roku przeprowadziła się z powrotem do Nowego Jorku, gdzie uczestniczyła w wielu radykalnych ruchach społecznych. W tym czasie była socjalistką, komunistką, doświadczającą nieudanych romansów, złego małżeństwa, próby samobójczej i aborcji! Nawiązała przyjaźnie z wieloma znanymi artystami i pisarzami, w tym Thomasem Mertonem!

W pewnym momencie zaczęła uczęszczać do Kościoła katolickiego jako do „Kościoła ubogich”. Po narodzinach swojej córki Tamar w 1926 r. ochrzczono ją w wierze katolickiej, a rok później podjeła decyzję, która zakończyła jej małżeństwo oparte na prawie zwyczajowym i spowodowała utratę wielu jej przyjaciół. Zapłaciła wysoką cenę za swoją wiarę! W 1932 r. wraz z Peter Maurin stała sie współzałożycielką pisma: The Catholic Worker.

W tych latach Dorota uczęszczała do parafii Maryi Wspomożycielki przy East 12th Street - naszym pierwszym domu salezjańskim w Nowym Jorku! Jeden ze salezjanów był jej stałym spowiednikiem, a w swojej autobiografii „Długa samotność” opisuje tę parafię jako wzór tego, jak powinny wyglądać wszystkie parafie!

W wywiadzie dla Village Voice w 1969 roku Dorota powiedziała Vivian Garnick: „Nie mogę znieść religijnych romantyków ... chcę religijnych realistów. Chcę, aby ten, kto modli się, by zobaczył rzeczy takimi, jakimi są, a potem coś z tym zrobił. ” Być może ten cytat jest najlepszą definicją tego, co rozumiemy jako dobry chrześcijanin i uczciwy obywatel: ten, którego wiara prowadzi do działania w formowaniu bardziej sprawiedliwego społeczeństwa! Niech tak będzie dla każdego z nas!

Niech Was Bóg błogosławi!

Ks. Pat